08/04/08

Hai un momento de dor no que soñamos e hoxe repetiume a migraña de mañá. Xa non volvo a Paris, alomenos a vivir no mesmo apartamento. Non quero saber nada de ti.
Publicada por à(s)

1 comentário:

Unknown disse...

É moi escura esta entrada. Non sei tanto de ti como para facer ningún comentario. A min dóeme pouco a cabeza, como ao meu finado proxenitor. Pero miña nai e miñas irmás herdaron unhas horribles cefaleas. Xenes. Bos, malos, e mediopensionistas. Non somos ninguén.
Eu vou ir a París, a que alguén me leve da man e me faga pechar a boca ante tanta beleza como presupoño.

8 de abril de 2008 às 21:33

Enviar um comentário

Subscrever: Enviar feedback (Atom)