21/04/08

L'autre par lui même. Resulta paradójico establecer el panorama retrospectivo de una obra que jamás se ha pretendido prospectiva. Es como cuando Orfeo se vuelve demasiado pronto hacia Eurídice y con ello la envía para siempre a los Infiernos. Hay que hacer como si la obra se preexistiera a sí misma y presintiera su final desde el principio. Esto puede ser de mal augurio. Sin embargo, hay ahí un ejercicio de simulación capaz de entrar en resonancia con uno de los temas fundamentales del conjunto: hacer como si la obra estuviera cerrada, como si se desarrollara de una manera coherente, como si siempre hubiera existido. Así que no veo otro modo de hablar de ella sino en términos de simulación, un poco a la manera como Borges reconstituye una civilización perdida a través de los fragmentos de una biblioteca.

2 comentários:

akeno disse...

tes un blog moi interesante aledame que disfrutases tanto do lalon do comic de barna...polo menos este ano ainda estivo bastante ben...xa me pasarei por aqui a mirar os teus post...seguro que teran cousas moi interesantes...por certo quedas nos meus links.


www.akenomokoto.blogspot.com

Iria disse...

Grazas eu farei o propio con você...por certo, aí vai a miña homenaxe na entrada do día.