12/08/08

Creo que temos unha casa, en menos de catro meses atopei a miña casa. Os teus brazos deseñando un peito partido que finxe un poema acuático.

Hai, hoxe, ao pé do traballo tres ovellas sen leite, un can ouveando, un can de raza loba. E hai unha semana e dous días que ando doente.

1 comentário:

santha disse...

busco tu abrazo con mi hocico, el latir espontaneo de tu pecho sobre el mio. Vamos a tener una casa, la nuestra, a la brevedad, espero no tener que esperar unos cuantos meses, espero que te vengas lo antes posible, te necesito, y te estoy esoerando como un niño a los reyes magos.